Mensenwerk
Als een inwoner om hulp vraagt bij Delft Support, begint de samenwerking met de medewerker van Delft Support. In de rubriek Mensenwerk vertellen cliënt en collega samen over hun ervaringen. Wat was de hulpvraag? Hoe verliep de samenwerking? En hoe hielp de collega de inwoner om doelen te bereiken? Samen geven zij antwoord. Deze keer: Stefan (33 jaar) en Malu, casuscoördinator bij het Sociaal Team.
Stefan, hoe kwam je terecht bij het Sociaal Team?
Stefan: “Het begon met gedoe tussen het UWV en mijn werkgever. Ik kreeg door beide partijen niet betaald, waardoor ik geen inkomen meer had. Zonder inkomen kon ik mijn huur niet meer betalen. Zonder huis hoefde het leven niet meer voor mij. Ik ben eerder dakloos geweest en dat was vreselijk. Toen heeft iemand van mijn werk Meldpunt Bezorgd gebeld. Omdat ik meerdere problemen had waarvoor een oplossing moest komen, kwam ik via Meldpunt Bezorgd terecht bij het Sociaal Team. Dat is nu vijf jaar geleden.”
Welke stappen hebben jullie samen gezet?
Malu: “Een financieel specialist begon bij de start met het regelen van zijn financiën. Stefan kreeg een bewindvoerder. Zijn inkomen is hersteld, waardoor de vaste lasten weer betaald konden worden. Uiteindelijk kon er ook schuldhulpverlening opgestart worden. We hebben ook begeleiding ingezet vanuit de Wmo. Er komt nu elke week iemand bij Stefan langs om hulp te bieden. Voordat de begeleider er was hielpen we Stefan vanuit het Sociaal Team zelf met regelzaken of bijvoorbeeld gesprekken met een arts. Ons uiteindelijke doel bij het Sociaal Team is het voeren van regie over alle hulpverlening die bij iemand ingezet wordt. Als er een sterk netwerk rondom iemand is opgebouwd, dan kunnen wij er tussenuit stappen.”
Stefan: “Het Sociaal Team heeft me ook geholpen om terug te komen in de Wajong. Ik heb op dit moment te veel psychische problemen om nog een betaalde baan te krijgen. Ik heb inmiddels andere activiteiten gevonden om overdag te doen, om toch bezig te blijven. Ik heb een budget gekregen uit het volwassenen sportfonds, waardoor ik nu elke week kan boulderen.”
Hoe verliep jullie samenwerking?
Malu: “In het begin hadden we wekelijks contact, nu kan ik Stefan langzaam loslaten. Stefan vindt wandelen prettig, dus we hebben veel gewandeld samen. Dan bespreken we wat er speelt en ik denk met hem mee. Ook hebben we samen weleens geboulderd. In vind het fijn en belangrijk dat we bij het Sociaal Team alles mogen doen voor een cliënt waarvan wij vinden dat het nodig is.”
Stefan: “Als er wat is, kan ik dat altijd aan Malu vragen. Dat is zo fijn. Ik zou echt niet staan waar ik nu sta zonder het Sociaal Team. Ik was helemaal alleen en was diep gezonken. Ik heb geleerd om me open te stellen. En om hulp durven vragen. Nu weet ik dat het fijn is om met iemand te kunnen praten. Wandelen werkt voor mij, niet tegenover elkaar, maar naast elkaar. Lekker buiten, in beweging, dat praat makkelijker.”
Stefan, wat raad je mensen aan in dezelfde situatie?
Stefan: ‘”Ik ben opgegroeid met het idee dat mannen zich niet moeten aanstellen. Niet moeten klagen. Maar dat betekent dat ik te lang alleen bleef worstelen en vond dat ik alles alleen moest doorstaan. Dus ik raad iedereen aan om sneller hulp te zoeken.”
Malu: “Stefan heeft soms nog steeds het gevoel dat hij alles alleen moet oplossen. Ik probeer hem te leren dat het oké is om hulp te accepteren op momenten dat dat nodig of gewoon fijner is.”
Hoe zien jullie de toekomst?
Stefan: “Komend jaar ben ik schuldenvrij. Ik woon in een fijn huis en wil daar ook blijven wonen. Verder wil ik doorgaan met mijn vrijwilligerswerk en met bridgen en schaken. Ik ga verder werken aan mijn psychische problemen en hoop ooit mijn wiskundestudie weer op te pikken. Na mijn studie wil ik dan onderzoek gaan doen. Maar alles stap voor stap.”
Malu: “Ik vind het zo knap hoeveel stappen Stefan heeft gezet. Ik zie een hele andere Stefan, hij is veel vrolijker en gaat erop uit. Ik gun hem de wereld en hoop dat zijn dromen uitkomen.”