Zo werkt Delft Support

Ilona over Kelly

Casuscoördinator Sociaal Team

Wat was de hulpvraag?

“Ik kwam voor het eerst in contact met Kelly door haar dochter van zestien. Deze tienermoeder had een kindje van een jaar, maar werd mishandeld door haar partner. Toen ik haar netwerk in kaart bracht, ontmoette ik ook haar moeder, Kelly. Zij bleek er niet voor haar dochter te kunnen zijn, vanwege haar eigen problemen en hulpvragen. Zo dreigde ze uit huis gezet te worden omdat ze een huurachterstand had. Ze had problematische schulden, omdat ze geen inkomsten had. Zij heeft vijf kinderen van drie vaders, die alle drie uit beeld zijn. Het kind van zes was nog nooit naar school geweest.”

Wat heb je gedaan?

“Ik heb eerst mijn collega, een financieel specialist, betrokken. Zij heeft na vele overleggen met de woningcorporatie en het deurwaarderskantoor een ontruiming voorkomen. Hierna heeft zij een uitkering aangevraagd. Rust in de financiën is vaak als eerste nodig, omdat stress over geld voorkomt dat je je andere problemen kunt aanpakken. Dat was niet makkelijk, want er lagen vuilniszakken vol met post en veel gegevens ontbraken. Momenteel zijn we met Werkse bezig om te kijken welke mogelijkheden Kelly heeft om werk te krijgen in de zorg.
Daarna ben ik alle scholen in Delft gaan bellen voor het kind van zes. Geen school staat te springen om een zesjarig kind op te nemen met een taalachterstand, dat nooit naar school was geweest. Nu gaat hij eerst naar een Wilmahuis, een hulporganisatie, waar hij wordt voorbereid op onderwijs. Daarna zal hij naar het passend onderwijs gaan. Doordat we de eerste crisis hebben gestabiliseerd, hebben we nu ruimte om verder te onderzoeken welke hulpverlening het gezin nog nodig heeft.”

Waar liep je tegenaan?

“Kelly stond eerst niet open voor hulp, omdat zij slechte ervaringen had met eerdere hulpverleners. Het is belangrijk om te onderzoeken wat iemand nodig heeft om weer vertrouwen te krijgen in de hulpverlening. Als dat vertrouwen niet groeit, stagneert hulpverlening altijd en dan gaan gezinnen hulp vermijden.
Door open te zijn over wat ik doe en welke stappen ik zet, heb ik haar vertrouwen kunnen winnen. Ik praat veel met haar: waar komt bepaald gedrag vandaan? En hoe kunnen we het patroon doorbreken? Ik heb haar ook gevraagd wat ze vervelend vond van haar eerdere hulpverleners. Ze bleek heel bang te zijn dat haar kinderen uit huis werden geplaatst. Ik heb haar gerustgesteld: zolang jij eerlijk tegen me bent, zie ik geen reden om dat te doen en kunnen we stap voor stap bouwen. Complimenten geven hierin is heel erg belangrijk, ook al zie je dat er veel zaken anders kunnen.
Ik ben wel duidelijk tegen cliënten. Zo zag ik dat haar kinderen veel op de tablet zaten en niet gestimuleerd werden om de Nederlandse taal te praten. Daar zeg ik dan wat van. Maar alles wat ik doe, doe ik om haar te helpen. Dat weet ze en dat voelt ze. Ik geef haar de bevestiging dat ze er niet alleen voor staat.”

Hoe gaat het nu?

“We zijn er nog niet, maar we hebben gelukkig stapjes gezet in de goede richting. Laatst zei ze tegen me: ‘Bedankt dat jij zoveel vertrouwen in me hebt en mij helpt om me een goede toekomst te geven’. Daar doe ik het voor.”

* Vanwege de privacy zijn de namen gefingeerd.